Laatst bijgewerkt: december 2018

De pijlinktvissen, die ook wel ‘calamares’ worden genoemd, hebben een verlengd lichaam. Ze hebben een flinterdunne, doorzichtige interne schelp (terwijl de zeekat een dikke inwendige schelp heeft).  Pijlinktvissen hebben nog een kortere levenscyclus dan zeekatten. Ze sterven na te hebben voortgeplant, wat al op éénjarige leeftijd gebeurt. De dichtheid van deze kortlevende soorten wordt erg beïnvloed door de omgevingsvariabelen. Door deze grote variatie blijft het moeilijk een TAC (Totale Toegelaten Vangst) vast te leggen. Aan de oostkust van de VSA en in de Falklandeilanden beheert men pijlinktvis door real-time vangstgegevens door te geven. Als de vangst per unit effort daalt, wordt de visserij gestopt om de overblijvende volwassen exemplaren te beschermen.

Met sleepnetten gevangen

In Frankrijk vissen enkele grote trawlers (oktober-januari) doelgericht op pijlinktvissen in het Engels Kanaal, goed voor een jaarlijkse aanlanding van 4 500  ton. In het noordoostelijk deel van de Atlantische Ocean is pijlinktvis vaak een bijvangst in bodemsleepnetten.

In de gebieden waar Belgische vissers vertoeven kan men verschillende soorten pijlinktvissen aantreffen, waaronder de gewone pijlinktvis (Loligo vulgaris) en de Noordse pijlinktvis (Loligo forbesii). De Belgische visserij landt er jaarlijks tussen 30 en 230 ton van aan. De pijlinktvissen die we op de Belgische markt zien, zijn dus vooral afkomstig van import (3 650 ton in 2016), waarvan meer dan de helft uit het verre Oosten komt (China en India). Het betreft dan ook veelal andere soorten pijlinktvis.

Geheel of schoongemaakt

Kleine exemplaren worden in hun geheel verkocht. De grootste worden geleegd en schoongemaakt aangeboden.