Overslaan en naar de inhoud gaan

Laatst bijgewerkt: december 2018

 

Pollak – ook ‘witte koolvis’ of ‘vlaswijting’ genoemd – behoort tot de familie van de kabeljauwachtigen en is wijdverspreid in de hele noordoostelijke Atlantische Oceaan. De soort komt voor nabij rotsige bodems en beweegt zich voort in de bentho-pelagische zone, dicht tegen de bodem. Pollak leeft in wateren tussen 40 en 100 meter diepte. Volwassen pollak leeft doorheen het jaar relatief solitair, maar vormt dense scholen in de paaitijd. De Franse visserij exploiteert pollak doelgericht, vooral in het westelijk deel van het Engels Kanaal en in de Keltische Zee. Belgische vissers landen maar kleine hoeveelheden pollak aan (als bijvangst) uit de wateren ten westen van het Verenigd Koninkrijk.

 

Jonge pollak leeft in de kustwateren. Op tweejarige leeftijd, zodra ze geslachtsrijp zijn, migreren ze naar open zee. De minimale aanvoerlengte bedraagt 30 cm, maar mannetjes zijn pas geslachtsrijp bij een lengte van 30 à 40 cm, vrouwtjes vanaf 40 à 50 cm.  Pollak kan 8 jaar oud en 1,3 m groot worden.


Het vlees van pollak is fijn en gelaagd en volgens kenners één van de lekkerste vissen. In Frankrijk komt pollak meestal vers, in zijn geheel op de markt. In de kleinhandel wordt hij in moten of filets gepresenteerd. De kwaliteit van het vlees, de smaak en de textuur zijn bijzonder goed bij vissen die met de hengel gevangen worden. In België is pollak vooral te vinden in het diepvriessegment (import vnl. uit Frankrijk en Duitsland).

 

Wintervangst

Pollak heeft een verspreidingsgebied dat loopt van het noorden van Noorwegen, IJsland en de Faeröer tot in de Golf van Biskaje. De grootste dichtheden treft men echter aan in het westelijk deel van het Engels Kanaal, de Keltische Zee en ter hoogte van Galicië (Spanje). In het westelijk Kanaal paait pollak in de maanden januari en februari. Sleepnetvissers gaan deze soort doelbewust bevissen op het moment dat de concentraties het hoogst zijn tijdens de paaiperiode. Bijna de helft van de aanlandingen van pollak uit het westelijk Engels Kanaal vindt plaats tijdens de wintermaanden. Hengelaars en staand wantvissers landen pollak gedurende gans het jaar aan.

 

De Belgische vissers landen amper 63 ton pollak aan per jaar. Ze bezitten nochtans een quotum voor 420 ton. Jaarlijks wordt wel 300 ton diepgevroren pollak geïmporteerd, voornamelijk uit Frankrijk, Nederland en Zweden.

 

 

Onvolledig beeld

De kennis over de toestand van de bestanden en de vangsten van pollak is fragmentarisch. Tot in 2011 werd de soort wetenschappelijk niet opgevolgd. Vanaf 2013 geeft ICES aanbevelingen rond de soort. Voor 2018 luidt het advies:


• In de Keltische Zee en West-Schotland (ICES-zones 6 en 7) blijven de vangsten behouden op 4 200 ton. In deze zone bleven de vangsten sinds het begin van de jaren 90 altijd stabiel.
• In de Noordzee (zone 4) raden de wetenschappers een maximale vangst aan van 1 368 ton (1 980 ton aangeland in 2015) en om de vangsten maximaal te reduceren in het Skagerrak en Kattegat (3.a) waar de stock sterk verzwakt is. Sinds het eind van de jaren 90 zitten de vangsten er in dalende lijn.
• In de Golf van Biskaje en de oostelijke Portugese wateren (8 en 9.a) wordt aangeraden de aanlandingen volgens het voorzorgsprincipe met 20% te reduceren tot 1 131 ton. Na een periode van gestage achteruitgang, zijn de vangsten er sinds het begin van de jaren 2000 weer wat stabieler.

 

De door Europa cumulatieve Totale Toegestane Vangsten (TAC) voor pollak zijn ingesteld op 14 555 ton voor 2018. Volgens de officiële aanlandingsgegevens wordt deze TAC echter in de praktijk nooit behaald. Frankrijk krijgt vb. binnen de EU het grootste quotum (70%) voor pollak toegewezen, maar kunnen die niet ten volle benutten in zone 7. In totaal wordt slechts 20% van dit quotum opgevist. In de vismijnen wordt jaarlijks tussen 2 000 en 4 000 ton pollak aangeland (1 989 ton in 2016). De eigenlijke vangsten worden weliswaar wel een stuk onderschat, deels omwille van rechtstreekse verkoop en deels omwille van de recreatieve visserij.

 

Pollak wordt in de zomer door heel wat recreatieve vissers bevist langs de Franse Atlantische kust.

 

TE ONTHOUDEN

  • Pollak is een kabeljauwachtige met fijn en gelaagd vlees die minder gekend is dan de kabeljauw, maar wel even smakelijk is.
  • De bestanden in de Golf van Biskaje en de Portugese Iberische wateren, Keltische Zee, Engels Kanaal en Noordzee worden momenteel duurzaam geëxploiteerd.
  • Vermijd echter pollak uit het Skagerrak en Kattegat waar de stock momenteel sterk verzwakt is.
  • De reglementaire minimum aanlandingsmaat ligt op 30 cm. Verkies echter grotere vissen (>40 cm) om er zeker te zijn dat het dier wel geslachtsrijp was.
  • Eet pollak met mate (omwille van het ontbreken van goede gegevens over deze soort en de algemeen dalende vangsten sinds het begin van de jaren 90).

WEETJES

Witte en zwarte koolvis

Pollak wordt ook wel witte koolvis genoemd. Hoe is die te herkennen van (zwarte) koolvis? Pollak heeft een donker gekleurde en gebogen zijlijn en geen baarddraad.