Laatst bijgewerkt: december 2018

 

Leng leeft op rotsige bodems (op dieptes tussen 200 en 500 meter) in de noordelijke Atlantische Oceaan, en wordt gekenmerkt door een langgerekt cilindervormig lichaam dat wel twee meter lang kan worden. Het vrouwtje kan tientallen miljoenen eitjes voortbrengen. Ze wordt geslachtsrijp tijdens haar vijfde levensjaar, wanneer ze tussen 90 en 100 cm meet. De paaiplaatsen van deze soort liggen in de Golf van Biskaje, de wateren ten westen van de Britse eilanden, ter hoogte van de Faeröer eilanden en het zuiden van IJsland.

 

 

 

Bodemsleepnetten en beuglijnen

Belgische vissers uit het groot vlootsegment landen jaarlijks ongeveer 85 ton leng aan, als bijvangst in de boomkor. In Frankrijk wordt leng vooral bevist met bodemsleepnetten. Deze visserij concentreert zich in Bretagne, waar de vismijnen 90% van de nationale aanvoer van leng verwerken.  In Noorwegen en IJsland wordt de soort vooral bevist met beuglijnen. 

 

Variabele niveaus van de bestanden

• Voor de stock in de Barentszzee (ICES-zone 1) en de Noorse Zee (2) is ICES van mening dat in 2018 en 2019 een verhoging van de vangsten mogelijk is tot 13 103 ton (de huidige vangst liggen op 8 822 ton). Dit omdat de biomassa van de stock sinds 2004 geleidelijk aan toeneemt.
• In de IJslandse wateren (ICES-zone 5.a) stijgt de biomassa van de lengstock als gevolg van zeer goede rekruteringen van jonge vis tot de paaiende groep. De visserijdruk is gedaald sinds 2008 en ligt momenteel op het niveau voor een Maximale Duurzame Opbrengst (MSY). ICES raadt voor 2018 dan ook aan om vangsten toe te laten tot 8 598 ton (in 2016 ton bedroegen de aanlandingen nog 9 769 ton).
• In de Faeröer (ICES-zone 5.b) is de biomassa van de stock sinds 2003 aan het stijgen en wordt de stock op een matig niveau geëxploiteerd. Omdat de wetenschappelijke kennis momenteel nog ontbreekt om een correcte inschatting te maken van het duurzame referentieniveau, raadt ICES uit voorzorg aan om de vangsten niet te verhogen (5 196 ton voor 2018 en 2019).
• In de andere zones in de noordoostelijke Atlantische Oceaan zit de populatie sinds 2003 in stijgende lijn en wordt ze momenteel duurzaam bevist. ICES raadt voor 2018 en 2019 uit voorzorg aan om de actuele vangstniveaus toch te verlagen tot 16 793 ton (in 2016 werd nog 19 269 ton aangeland). In 2003 stelden de Europese Unie, Noorwegen en de Faeröer een gezamenlijke Totale Toegestane Vangst (TAC) in voor leng. In 2018 ligt het quotum voor de EU op 12 696 ton, dat van Noorwegen op 7 500 ton en dat van de Faeröer op 200 ton.

Beheer

Leng wordt binnen de EU onderworpen aan een minimum aanlandingsmaat van 63 cm, terwijl de soort pas geslachtsrijp is bij een lengte van 90 cm.

 

 

 

Consumptie

Leng wordt vers of diepgevroren verhandeld als filet zonder vel of als moot. In de viswinkel wordt filet van leng (evenals die van blauwe leng) geplooid gepresenteerd, omdat hij zo lang is. Het mooie, witte vlees bevat weinig tot geen graten en wordt door de liefhebbers van witvis heel erg gewaardeerd. De eieren van de leng zijn zeer geliefd in Spanje waar ze als viskuit verkocht worden (‘huevas de maruca’). Op de Shetlandeilanden wordt de lever van leng dan weer als een delicatesse beschouwd.