Overslaan en naar de inhoud gaan

Laatst bijgewerkt: Juli 2025

➜ BIOLOGIE

Gewone pijlinktvis (Loligo vulgaris)

  • FAMILIE: Loliginidae.

  • KENMERKEN: Langwerpig lichaam, acht korte armen en twee tentakels even lang als de mantel, doorschijnende mond bestaande uit chitine.

  • HABITAT: Semi-pelagische soort die vanaf de oppervlakte tot 200 m diepte leeft, in de Middellandse Zee en in de oostelijke Atlantische Oceaan (van Schotland en de Noordzee tot de kusten van Angola).

  • VOEDSEL: Schaaldieren, weekdieren en kleine vissen. Deze soort kan kannibalistisch zijn.

  • GESLACHTSRIJP: NO-Atlantische Oceaan: 17,5-23 cm (vrouwtjes). Mauritanië: 18 cm (vrouwtjes); 26cm (mannetjes). Middellandse Zee: 16-20,5 cm (vrouwtjes).

  • PAAITIJD: Het hele jaar door, zomer en herfst gunstiger.

  • LEEFTIJD: 1,5-2 jaar (vrouwtjes); 3-3,5 jaar (mannetjes).

ANDERE SOORTEN die op onze markt verkocht worden

DE SLANKE PIJLINKTVIS (Illex coindetii) onderscheidt zich door een meer spits uiteinde van de mantel Deze soort is aanwezig aan beide zijden van de Atlantische Oceaan en in de Middellandse Zee. Geslachtsrijp (dorsale lengte van de mantel): 20,7 cm.

NOORSE PIJLINKTVIS (Loligo forbesii) heeft een meer noordelijke verspreiding dan L. vulgaris. Ze komt ook voor in de watere van de Rode Zee. Geslachtsrijp (dorsale lengte van de mantel): 19 cm in de NO-Atlantische Oceaan en 23 cm in de Middellandse Zee.

➜ VANGST

De pijlinktvis, ook calamares genoemd, heeft een enorm verspreidingsgebied. De overvloed van deze kortlevende soort wordt grotendeels beïnvloed door de omgevingsomstandigheden. De productie van pijlinktvis kan aanzienlijk variëren, afhankelijk van zowel de omgevingsfactoren als de mate van exploitatie. De visserij is seizoensgebonden, gekoppeld aan de levenscyclus van de soort. De meeste exemplaren worden gevangen in de herfst en zomer, tijdens de belangrijkste paaiperiodes, wanneer de inktvis de kust nadert om zich voort te planten.
Gewone pijlinktvis (Loligo vulgaris) en Noorse pijlinktvis (Loligo forbesii) komen voor in de oostelijke Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee.
De wereldwijde aanvoer van inktvissen komt voornamelijk uit het noordoostelijke en centraal-oostelijke deel van de Atlantische Oceaan. In de centraal-oostelijke Atlantische Oceaan wordt hij als bijvangst gevangen door boten die op octopus (Octopus vulgaris) vissen.
In Frankrijk wordt voornamelijk in het Engels Kanaal gevist, met sleepnetten, zowel door offshore als kustvaartuigen. Frankrijk brengt gemiddeld 5.800 ton inktvis per jaar aan land. De door de Franse vloot geëxploiteerde soorten zijn de gewone pijlinktvis (Loligo vulgaris), Noorse pijlinktvis (Loligo forbesii) en de slanke pijlinktvis (Illex coindetii).
In België is inktvis een belangrijke soort qua volumes (172 ton aangeland in 2021).

De pijlinktvis leeft op het continentaal plat en trekt tijdens de paaiperiode dichter naar de kust. Inktvissen planten zich maar één keer voort, net voordat ze sterven. Dit fenomeen wordt semelpariteit genoemd.

➜ TOESTAND VAN DE BESTANDEN

➜ BEHEER VAN DE BESTANDEN

In Europa is pijlinktvis niet onderworpen aan enige regulering. De exploitatie ervan is niet onderworpen aan een vangstbeperking, noch aan minimum vangst- of handelsmaten. Het bestand van deze zeer kortlevende soort wordt grotendeels beïnvloed door omgevingsomstandigheden en vertoont sterke variaties van jaar tot jaar. Aan de oostkust van de Verenigde Staten en in de Falklandeilanden (Brits grondgebied in de Zuid-Atlantische Oceaan) geven vissers de gevangen hoeveelheden meteen door. Zo heeft men direct zicht op het aantal exemplaren gevangen per inspanningseenheid. Daardoor wordt de visserij stopgezet wanneer de vangsten per inspanningseenheid afnemen, om een voldoende populatie volwassen dieren voor de voortplanting te behouden.

❚❙ In Mauritanie, is de visserij op pijlinktvis vier maanden per jaar gesloten.

❚❙ In Marokko is pijlinktvis niet onderworpen aan een quotum, maar profiteert hij indirect mee met de beheersmaatregelen die zijn ingevoerd voor de octopusvisserij (biologische rust, spatio-temporele sluitingen, maaswijdte, enz.).

Minimale grootte
Cap Blanc (Mauritanie)    > 13 cm
(dorsale lengte van de mantel)

 

De bevruchting van inktvis is intern. Bevruchte vrouwtjes stoten een witachtige gelatineuze stof uit wat telkens honderden eitjes bevat. Ze plakken die op vaste substraten. De embryonale ontwikkeling van de eitjes duurt 3 à 10 weken. De groei versnelt vervolgens, de paralarve wordt juveniel en de juvenielen kunnen reeds na ongeveer 3 maanden groot genoeg zijn voor de visserij.

CONSUMPTIE 

Pijlinktvis is wereldwijd erg populair. De meest geconsumeerde soort in Europa is de gewone pijlinktvis. Hij wordt meestal vers op de markt gebracht, maar is ook verkrijgbaar als diepvriesproduct, in plakjes gesneden, als tentakelblokjes, of zelfs gedroogd of ingeblikt. Kleine exemplaren (juvenielen) worden geheel op de markt gebracht. De grotere exemplaren worden leeggehaald, gereinigd en “in het wit” gepresenteerd. Inktvis behoort bij de top 15 van meest gekochte diepvriessoorten door Franse huishoudens. Ook in België is deze soort erg populair. België heeft in 2021 4.800 ton diverse pijlinktvissoorten geïmporteerd, vooral uit Spanje, China en India. Hiervan werd 2.900 ton terug geëxporteerd naar overige EU-landen. Belgische gezinnen consumeerden in 2021 657 ton diepvries inktvis.

TE ONTHOUDEN

➜ De pijlinktvis staat onder sterke visserijdruk in alle stadia van zijn ontwikkeling, zowel als juveniel als volwassen.
➜ De bestanden van de gewone en de Noordse pijlinktvis uit het Engels Kanaal en die uit het noorden en midden van de Golf van Biskaje worden niet beoordeeld.
➜ In de Middellandse Zee worden pijlinktvissen niet wetenschappelijk opgevolgd.
➜ Het gewone pijlinktvisbestand van Mauritanië is in goede staat, dat van Marokko is aan het herstellen en dat van Senegal-Gambia is niet geclassificeerd.
➜ De voorraadstatus van Noorse pijlinktvis (Loligo forbesii) is onbekend.
➜ In Europa is de vangst van pijlinktvis niet onderworpen aan een vangstbeperking of een minimale vangstgrootte.

AANBEVELINGEN VOOR AANKOOP

  • Met mate:
    alle bestanden van de gewone pijlinktvis (Loligo vulgaris) (behalve het bestand van Dakhla
    en Cap Blanc die vermeden moeten worden), Noorse pijlinktvis (Loligo forbesii) en slanke
    pijlinktvis (Illex coindetii).
  • Bij voorkeur: exemplaren die met inktviskunstaas worden gevangen.
  • Te vermijden: bestand in Dakhla (Marokko) en in Cap Blanc (Mauritanië).