Laatst bijgewerkt: december 2018

 

Wijting leeft meestal in de nabijheid van de bodem, maar kan ook in de waterkolom worden aangetroffen (bentho-pelagische levenswijze) in water van 30 tot 100 m diep. Hij behoort tot de familie van de kabeljauwachtigen, die o.a. ook kabeljauw, koolvis en pollak omvat. Wijting onderscheidt zich door de donkere vlek aan de basis van de borstvin en een donker gekleurde zijlijn. Wijting wordt geslachtsrijp na één tot drie jaar. In de Keltische Zee meten ze dan ongeveer 31 cm, in de Noordzee 25 cm en in de Golf van Biskaje 20 cm. Wijting kan 20 jaar oud, 3 kg zwaar en tot 70 cm groot worden. Jonge wijting leeft in de kustwateren. Ze migreren na hun eerste levensjaar naar dieper water.

 

 

 

 

Frankrijk, Engeland, Ierland

Wijting komt voor in de Noordoost-Atlantische Oceaan. De belangrijkste viszones omvatten:
• de Noordzee en het oostelijk Engels Kanaal;
• de Keltische Zee.
Wijting wordt in een gemengde sleepnetvisserij samen gevangen met kabeljauw, schelvis en schol. Bij de Franse sleepnetvisserij op Noorse kreeft en in de Belgische sleepnetvisserij op garnaal, tong en pladijs is wijting een belangrijke bijvangstsoort.

 

 

 

 

Stocks in goede toestand, ondanks hoge bijvangsten

• In de Noordzee (ICES-zone 4) en het oostelijk Engels Kanaal (7.d) is de visserijsterfte aan het dalen sinds de jaren 90, maar nog steeds veel te hoog om een Maximaal Duurzame Opbrengst (MSY) te bekomen. Alhoewel de biomassa niet echt lijkt te lijden onder deze lichte overexploitatie. Voor 2018 raadde ICES maximale vangsten aan van 26 191 ton. In 2016 bedroegen de vangsten nog 33 759 ton, waarvan 40% teruggegooid werd in zee (ondermaatse exemplaren).

Hoewel deze stock één biologische eenheid vormt, wordt ze beheerd door twee beheereenheden en is ze onderhevig aan twee verschillende TAC’s (Totale Toegestane Vangsten).

• De stock in de Keltische Zee (7.b-c,e-k) wordt sinds 2008 op een duurzaam niveau bevist en heeft de reproductieve biomassa een hoog niveau bereikt. ICES raadt aan om de sterfte door de visserij niet hoger te leggen dan de Maximale Duurzame Opbrengst (MSY) en de selectiviteit van de vistuigen te verbeteren. Deze visserij wordt gekenmerkt door een hoge teruggooi van jonge wijting: afhankelijk van het gebruikte vistuig tussen 0% en 74% van het totale gevangen volume bedragend. Sinds de lente van 2012 moeten sleepnetvissers in de Keltische Zee selectieve apparatuur (panelen met vierkante mazen) gebruiken, maar deze brachten tot nog toe geen beterschap.

 

 

 

 

Wit vlees

Wijting was tot aan het eind van de 20ste eeuw een soort voor arme mensen of hij werd in de dierenvoeding verwerkt. Steeds meer wordt de soort gewaardeerd en gewild door de consument. In Frankrijk, wordt wijting voornamelijk vers, in zijn geheel en schoongemaakt verkocht. Wanneer de vis   heel vers is, heeft het witte en gelaagde vlees een fijne smaak. Wijting bederft jammer genoeg heel snel.  Door de filets voorverpakt aan te bieden in schaaltjes in de zelfbedieningstoog is er beduidend minder verlies. Restauranthouders verkiezen wijting die met de hengel wordt gevist. De Franse culinaire liefhebbers eten wijting het liefst volgens ‘façon Colbert’ (gepaneerd). In Nederland, België en het Verenigd Koninkrijk wordt wijting vaak in beslag gefrituurd (als ‘lekkerbekje’, ‘kibbeling’ en ‘fish and chips’) of gepaneerd geserveerd.